Strefa wiedzy
W Poli-Farm bazujemy głównie na dwóch kluczowych składnikach: chitozanie i kwasach humusowych, które stanowią fundament naszych innowacyjnych produktów.
Chitozan pozyskiwany z naturalnych źródeł, jest bioaktywnym polimerem, który odgrywa kluczową rolę w stymulowaniu wzrostu i zdrowia roślin. Dzięki swoim właściwościom antybakteryjnym i przeciwgrzybiczym, chitozan chroni rośliny przed patogenami, jednocześnie wspierając ich naturalne mechanizmy obronne, tworzy tak zwaną ochronną powłokę na powierzchni roślin.
Kwasy humusowe są naturalnymi związkami organicznymi, które znacząco poprawiają strukturę gleby, zwiększając jej żyzność i zdolność do zatrzymywania wody. Działają one jako naturalne chelatory, wspomagając przyswajanie składników odżywczych przez rośliny. Kwasy humusowe wpływają również na aktywność mikroorganizmów glebowych, co przyczynia się do lepszego rozwoju systemu korzeniowego i ogólnej kondycji roślin.
Chitozan – cząsteczka o dużych możliwościach
Chitozn to naturalny, nietoksyczny , biodegradowalny i biofunkcjonalny polimer , bezpieczny dla organizmu człowieka i środowiska. Otrzymywany z pancerzy skorupiaków morskich w drodze deacetylacji chityny, która zaraz po celulozie jest najliczniej występującym w przyrodzie materiałem organicznym. Wykazuje działanie antybakteryjne, antygrzybiczne i przeciwutleniające .
Chitozan w rolnictwie
– korzystnie wpływa na jakość i wysokość plonu
– pobudza naturalną odporność roślin w walce z patogenami
– pobudza rozwój systemu korzeniowego
– stosowany w formie oprysku wytwarza na roślinie rodzaj filtru zapobiegając nadmiernemu parowaniu wody, jak również stanowi barierę przed szkodnikami
– chroni rośliny przed stresem.
– pobudza rozwój systemu korzeniowego
– stosowany w formie oprysku wytwarza na roślinie rodzaj filtru zapobiegając nadmiernemu parowaniu wody, jak również stanowi barierę przed szkodnikami
– chroni rośliny przed stresem.
Informacje
Chitozan jest polimerem powszechnie występującym w przyrodzie. Otrzymuje się go z chityny, która stanowi materiał konstrukcyjny skorupiaków (krewetki, kraby, raki, kryl), owadów , grzybów i bakterii. Jest polisacharydem o strukturze molekularnej bardzo podobnej do celulozy. Jako związek pochodzenia naturalnego, nietoksyczny i biodegradowalny, jest całkowicie bezpieczny dla środowiska.
Pod względem budowy chemicznej jest polisacharydem złożonym z wielu cząstek aminocukru, połączonych ze sobą wiązaniem β 1-4. Tym aminocukrem jest chitozamina (D-glukozamina) będąca pochodną D-glukozy, w której grupa OH w pozycji drugiej została podstawiona grupą aminową (NH2). Dla porównania celuloza jest polisacharydem złożonym z cząstek D-glukozy również połączonych wiązaniem β1-4.
Terminem chitozan określa się związki, jakie powstają w procesie deacetylacji chityny w wyniku działania stężonych alkaliów w podwyższonej temperaturze co prowadzi do stopniowej eliminacji grup octanowych i powstania wolnych grup aminowych w pierścieniach glikozydowych biopolimeru.
Przyjmuje się, że w naturalnej postaci chityna występuje w formie częściowo acetylowanej tj. poprzez grupy OH lub NH2 przyłączona zostaje grupa acetylowi CH3-C=o ( furda 1983). Interesujące jest, że mimo bliskiego pokrewieństwa z celulozą, nie występuje w roślinach wyższych, wykazuje natomiast w stosunku do nich bardzo dużą aktywność biologiczną min. zwiększając odporność roślin na niekorzystne warunki środowiska, na infekcję grzybami i bakteriami.
Pod względem budowy chemicznej jest polisacharydem złożonym z wielu cząstek aminocukru, połączonych ze sobą wiązaniem β 1-4. Tym aminocukrem jest chitozamina (D-glukozamina) będąca pochodną D-glukozy, w której grupa OH w pozycji drugiej została podstawiona grupą aminową (NH2). Dla porównania celuloza jest polisacharydem złożonym z cząstek D-glukozy również połączonych wiązaniem β1-4.
Terminem chitozan określa się związki, jakie powstają w procesie deacetylacji chityny w wyniku działania stężonych alkaliów w podwyższonej temperaturze co prowadzi do stopniowej eliminacji grup octanowych i powstania wolnych grup aminowych w pierścieniach glikozydowych biopolimeru.
Przyjmuje się, że w naturalnej postaci chityna występuje w formie częściowo acetylowanej tj. poprzez grupy OH lub NH2 przyłączona zostaje grupa acetylowi CH3-C=o ( furda 1983). Interesujące jest, że mimo bliskiego pokrewieństwa z celulozą, nie występuje w roślinach wyższych, wykazuje natomiast w stosunku do nich bardzo dużą aktywność biologiczną min. zwiększając odporność roślin na niekorzystne warunki środowiska, na infekcję grzybami i bakteriami.
Chitozan
Kwasy Humusowe
Kwasy Humusowe
Kwasy humusowe powstają w skutek rozkładu resztek organicznych. Dzięki swoim właściwościom działają jak „klej” koloidów glebowych, wiążą nierozpuszczalne jony i uwalniają je w miarę zapotrzebowania roślin.
Kwasy humusowe modyfikują strukturę gleby, zapobiegając utracie wody i erozji w glebach piaszczystych, wpływając korzystnie na przewietrzanie gleb zwięzłych.
Korzystnie wpływają na kiełkowanie nasion, ich żywotność. Poza wpływem na kiełkowanie i wzrost roślin, daje się również zauważyć wpływ kwasów humusowych na namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych, jak również stymulowanie systemu odpornościowego roślin.
Mają zdolność wiązania nierozpuszczalnych jonów metali, tlenków oraz wodorotlenków i powolnego ich uwalniania w miarę zapotrzebowania roślin. Ze względu na ich właściwości możemy mówić o trzech typach działania : fizycznym, chemicznym i biologicznym.
Kwasy humusowe modyfikują strukturę gleby, zapobiegając utracie wody i erozji w glebach piaszczystych, wpływając korzystnie na przewietrzanie gleb zwięzłych.
Korzystnie wpływają na kiełkowanie nasion, ich żywotność. Poza wpływem na kiełkowanie i wzrost roślin, daje się również zauważyć wpływ kwasów humusowych na namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych, jak również stymulowanie systemu odpornościowego roślin.
Mają zdolność wiązania nierozpuszczalnych jonów metali, tlenków oraz wodorotlenków i powolnego ich uwalniania w miarę zapotrzebowania roślin. Ze względu na ich właściwości możemy mówić o trzech typach działania : fizycznym, chemicznym i biologicznym.
Fizyczne działanie kwasów humusowych
– modyfikują strukturę gleby,
– zwiększają pojemność wodną gleby a przez to zmniejszają zagrożenie suszą,
– zapobiegają pękaniu gleby, powierzchniowemu odpływowi wody i erozji gleby poprzez zwiększanie zdolności koloidów do wiązania wody,
– poprawiają strukturę, zapobiegają utracie wody i składników pokarmowych w lekkich glebach piaszczystych,
– rozluźniają gleby zwięzłe i poprawiają ich przewietrzanie, ciemniejszy kolor gleby
– zwiększają absorbcję energii słonecznej.
– zwiększają pojemność wodną gleby a przez to zmniejszają zagrożenie suszą,
– zapobiegają pękaniu gleby, powierzchniowemu odpływowi wody i erozji gleby poprzez zwiększanie zdolności koloidów do wiązania wody,
– poprawiają strukturę, zapobiegają utracie wody i składników pokarmowych w lekkich glebach piaszczystych,
– rozluźniają gleby zwięzłe i poprawiają ich przewietrzanie, ciemniejszy kolor gleby
– zwiększają absorbcję energii słonecznej.
Chemiczne działanie kwasów humusowych
– neutralizują pH gleby,
– wzbogacają glebę w substancje mineralne i organiczne,
– poprawiają dostępność składników pokarmowych i wody dla roślin,
– zatrzymują rozpuszczalne w wodzie nawozy mineralne w strefie korzeniowej i zmniejszają ich wypłukiwanie,
– działają jako naturalny czynnik chelatujący jonów metali w środowisku zasadowym i ułatwiają ich pobieranie przez system korzeniowy,
– posiadają bardzo wysoką pojemność wymiany koloidowej, zwiększają konwersję składników pokarmowych (NPK i mikroelementów) do form dostępnych dla roślin,
– zwiększają pobieranie azotu przez rośliny,
– pomagają eliminować chlorozy spowodowane brakiem żelaza,
– zmniejszają dostępność substancji toksycznych z gleby.
– wzbogacają glebę w substancje mineralne i organiczne,
– poprawiają dostępność składników pokarmowych i wody dla roślin,
– zatrzymują rozpuszczalne w wodzie nawozy mineralne w strefie korzeniowej i zmniejszają ich wypłukiwanie,
– działają jako naturalny czynnik chelatujący jonów metali w środowisku zasadowym i ułatwiają ich pobieranie przez system korzeniowy,
– posiadają bardzo wysoką pojemność wymiany koloidowej, zwiększają konwersję składników pokarmowych (NPK i mikroelementów) do form dostępnych dla roślin,
– zwiększają pobieranie azotu przez rośliny,
– pomagają eliminować chlorozy spowodowane brakiem żelaza,
– zmniejszają dostępność substancji toksycznych z gleby.
Biologiczne działanie kwasów humusowych
– stymulują wzrost roślin poprzez przyspieszanie podziałów komórek,
– działają jako organiczne katalizatory wielu procesów biologicznych,
– stymulują enzymy roślin i zwiększają ich produkcję,
– zwiększają naturalną odporność roślin na choroby i szkodniki,
– stymulują wzrost korzeni, szczególnie pionowych, przez co zwiększają pobieranie składników pokarmowych,
– zwiększają oddychanie korzeniowe,
– wspomagają fotosyntezę,
– zwiększają zdolność kiełkowania nasion i ich żywotność,
– stymulują wzrost i namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych.
– działają jako organiczne katalizatory wielu procesów biologicznych,
– stymulują enzymy roślin i zwiększają ich produkcję,
– zwiększają naturalną odporność roślin na choroby i szkodniki,
– stymulują wzrost korzeni, szczególnie pionowych, przez co zwiększają pobieranie składników pokarmowych,
– zwiększają oddychanie korzeniowe,
– wspomagają fotosyntezę,
– zwiększają zdolność kiełkowania nasion i ich żywotność,
– stymulują wzrost i namnażanie pożytecznych mikroorganizmów glebowych.